Z tłumaczeniami mamy do czynienia każdego dnia. Oglądamy obcojęzyczne filmy, słuchamy muzyki, której tekst przetłumaczony możemy znaleźć na wielu stronach. Korzystamy z zagranicznych produktów, których opakowania również są przetłumaczone, a także oglądamy wiadomości i programy z obcojęzycznymi gośćmi. Przeważnie tłumaczenie, z którego korzystamy jest wcześniej przygotowanym tekstem. Zdarzają się jednak sytuacje, w których wykorzystuje się formy tłumaczenia ustnego. Wśród nich możemy znaleźć tłumaczenie ustne konferencyjne,  symultaniczne, konsekutywne, czyli następcze, a także tłumaczenia szeptane liaison (tak zwane „zdanie po zdaniu”, tłumaczenie a vista i wiele innych. Bardzo interesującym sposobem tłumaczenia są tłumaczenia symultaniczne, czyli równoczesne.

Kiedy wykorzystuje się tłumaczenia symultaniczne?

Najczęstszymi miejscami, w którym wykorzystywane są tłumaczenia symultaniczne są konferencje i spotkania na stopie międzynarodowej. Podczas takich wystąpień bardzo istotne jest, by w tym samym czasie wypowiedź prelegenta została przetłumaczona na odpowiedni język. Z racji obecności osób znających różne języki — nie ma możliwości, by jeden tłumacz wykonywał tłumaczenie dla wszystkich zebranych. Dlatego też tłumaczenia ustne odbywają się w kabinach dźwiękoszczelnych. Tłumacz nie ma wówczas kontaktu z prelegentem. Odbiera nadchodzące informacje w języku źródłowym przy pomocy słuchawek. Jednocześnie tłumacząc do mikrofonu wiadomości. Tak więc dzięki podzielności uwagi — jednoczesnemu słuchaniu komunikatu i jego tłumaczeniu — uczestnicy spotkania mogą uzyskać treść w swoim języku w czasie rzeczywistym.

Na jakie trudności natrafia tłumacz podczas tłumaczenia symultanicznego?

Tłumacz podczas tłumaczeń symultanicznych jest zobowiązany do jednoczesnego słuchania, rozumienia, przeprowadzania mentalnego procesu tłumaczenia, a także wypowiadania komunikatu w docelowym języku. Taką zdolność posiada niewielu tłumaczy, dlatego też tłumacze z taką umiejętnością są bardzo cenieni. Od tłumacza symultanicznego wymaga się poza oczywistą znajomością języków — odporności na stres, wysokiej koncentracji, podzielności uwagi, bardzo dobrej dykcji, a także spokoju. Rzecz jasna takie umiejętności przychodzą z czasem. Dlatego też tłumacze symultaniczni stale szkolą się, by poprawić swoje umiejętności.

Poza cechami, które musi wykazać tłumacz, aby tłumaczenie powiodło się — tłumacz musi radzić sobie również z wieloma innymi czynnikami. Rozumienie treści może być utrudnione, jeśli mówca posiada wadę wymowy. A także na poziomie merytorycznym, kiedy orator niespodziewanie zmienia temat wystąpienia. Nie pomagają również wadliwy sprzęt czy też różnice gramatyce pomiędzy językiem wyjściowym a docelowym. Problematyczne bywa tłumaczenie z języka niemieckiego, ponieważ czasowniki zawsze znajdują się na końcu zdania. W języku polskim z reguły są one na jego początku. Polski tłumacz zobowiązany jest wówczas do domyślenia się czasownika z kontekstu lub zapamiętania zdania.

Co dzieje się, kiedy tłumacz nie zna języka mówcy, a jest jedynym tłumaczem języka docelowego?

Zdarzają się sytuacje, w których przemawiający posługuje się językiem, który nie jest znany tłumaczom poza tłumaczem samego mówcy. Wówczas ów tłumacz przekłada symultanicznie wypowiedzi oratora z języka ojczystego na obcy. A z obcego (najczęściej języka angielskiego) pozostali tłumacze przekładają na docelowe języki. Taka metoda nazywa się relay i pozwala na zachowania porządku. Tłumaczenia pośrednie są typowe dla języków rzadkich, takich jak: norweski, szwedzki, polski. Podczas takich wystąpień może dochodzić do nieco zabawnych sytuacji, w których publiczność w różnych momentach zaczyna bić brawo. Dzieje się tak, ponieważ część sali usłyszy koniec wystąpienia prędzej od drugiej części. Okazuje się jednak, że tłumaczenia symultaniczne stanowią najwygodniejszy sposób tłumaczeń podczas spotkań i konferencji.